In een gezonde markt van vraag en aanbod wordt er een bepaald bedrag gesteld voor een product. De gemiddelde consument in Nederland is gewend dat de prijs is wat het kost, zonder Arabische onderhandelingstoestanden, dus die betaalt dat.
Zelfs al heerst er een onderbuikgevoel dat dat bedrag best wat aan de hoge kant is, dan nog schikt de klant zich vaak met wat de winkelier maar voorstelt. Het is soort van geaccepteerd. Als iedereen dat doet, merkt de verkoper dus dat het werkt om bepaalde marges aan de inkoopprijs toe te voegen. Of dat er misschien zelfs nog een schepje bovenop kan.
Ik doe dat dus niet. Heel eigenwijs hoor, maar ik denk dan ‘Ik heb toch geen gaatje in mijn hoofd?’. En ook niet in mijn hand…
Al helemaal als er gestunt wordt met aanbiedingsprijzen die voor mijn gevoel aan de hoge kant zijn, gaan bij mij de alarmbellen rinkelen.
Renovatie
Een voorbeeldje uit de praktijk. Volgende maand ga ik over naar een nieuwe woning. Natuurlijk heb ik er heel veel zin in. Maar er komen ook erg veel (onverwachte) kosten bij kijken.
Voor inrichting en meubilair is een bezoekje aan de kringloopwinkel natuurlijk een mogelijkheid. Maar wat doe je met de rest? Is er voor de a-technische niet-doe-het-zelver qua afwerking en renovatie wel altijd een budgetoplossing?
Zo zit ik met een compleet uitgeleefd trapgat. Bij het informeren naar mijn opties bleek een 1000 euro een heel normaal bedrag te zijn voor behoorlijke aankleding. Maar is dat niet een beetje absurd voor enkel een functionele trap?:S
En dan de keuken. Ik dacht dat ik een compleet nieuwe keuken zou krijgen. Bleek dat daar alleen de kastjes onder werden verstaan. :o Op een aanrecht, weliswaar blinkend van schoonheid, kan ik nog niet koken. Daar moest ik dus over na gaan denken.
De vaatwasmachine
Eén van de upgrades die ik per sé wilde voor de keuken is dat er een vaatwasmachine in komt. Nu zijn de aansluitkosten, in overleg met de corporatie, nog te overzien. Maar wat te doen voor een apparaat zelf.
Op de afzuigkap heb ik bespaard. Dat gaan we zelf bevestigen om zo de aannemer uit te sparen. En een gloedje nieuwe kookplaat kunnen we waarschijnlijk krijgen van een vriendin die rond diezelfde datum gaat verhuizen.
Fijn! Maar daarmee ben ik er nog niet. Want na alle bedragen die ik heb neergeteld voor de afwerking van muren, plafonds en de vloeren, heb ik niet echt trek om nog eens het volle pond te betalen voor een extra keukenapparaat.
Het missende stukje vinyl
Met die vloeren had ik trouwens een mazzeltje. Bij een aantal kamers had ik een duidelijk idee van wat ik wilde. Dat kost dan wel een duit, maar dan heb ik het ook echt naar mijn zin. En kan er de komende jaren mee vooruit!
Nu waren er een aantal andere ruimtes waar ik nog niet over uit was. Ook niet na bezoek aan de bouwmarkt. Dus ik maakte voor inspiratie afspraken om langs te gaan bij verschillende verkopers, zo ook bij de tegelboer.
Nou, dat kostte nogal wat. Maar dat was niet het ergste. Want om heel eerlijk te zijn zat er niets tussen wat mij echt behagen kon.
Ik weet het, een kale betonvloer is nu ook weer zo wat! Maar om een duizend euro uit te geven aan twee minuscule grondoppervlakten, zonder dat ik er blij van word… Nee.
De oplossing
Een week later kwamen de folders door de brievenbus. En laat daar nou net een stukje vinyl in staan wat me wel aanstond! En ook nog eens voor een heel schappelijk prijsje.
Eén tiende om precies te zijn van het bedrag per m2 van wat de snelle verkopers mij hadden aangeprezen. Bovendien zou het gratis worden gelegd, wat voor die hoge bedragen nog niet eens het geval was.
Ik heb gelijk opgebeld. Ze hadden nog sofaatjes in de aanbieding. Die had ik ook echt nog nodig en kon dan tegelijkertijd gratis worden thuisbezorgd. Daarmee ving ik dus twee vliegen in één klap.
Resumerend
Daarom. Ik doe liever even niets. Niet aan het trapgat waar ik nog geen raad mee weet. Dan valt dat met de tijd heus wel op z’n plek.
Ik wacht gewoon geduldig af. En die vaatwasmachine komt vast ook nog wel een keer mijn kant op!
Reacties
Een reactie posten